Υπέρταση κύησης
Η υπερτασική νόσος της κύησης είναι ένα συχνό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και που απαιτεί στενή παρακολούθηση και προσοχή ώστε να αποφευχθούν δυσάρεστες επιπλοκές.
Μπορεί να μην ξέρεις πολλά για το τι ακριβώς είναι ή πως προκαλείται, αλλά το πιθανότερο είναι ότι και μόνο το άκουσμα όρων όπως «υπέρταση κύησης» και «προεκλαμψία» σε προϊδεάζει ότι πρόκειται για κάτι κακό. Μπορεί να έχεις ακούσει για κάποια φίλη ή γνωστή που εκδήλωσε υπέρταση κύησης ή κάποια άλλη που χρειάστηκε να γεννήσει πρόωρα λόγω προεκλαμψίας, μπορεί όμως και το συγκεκριμένο πρόβλημα ν’ αφορά εσένα αφού πρόκειται για μια από τις πιο συνηθισμένες επιπλοκές στην εγκυμοσύνη. Πιο συγκεκριμένα η αυξημένη αρτηριακή πίεση κατά την εγκυμοσύνη προβληματίζει περίπου το 5% των εγκύων. Είναι όμως πραγματικά τόσο επικίνδυνη όσο πιθανόν έχεις ακούσει; Δυστυχώς ναι και αυτά είναι τα κακά νέα. Υπάρχουν όμως και τα καλά αφού η επιστήμη σήμερα αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο για κάθε έγκυο με υπερτασική νόσο. Αυτό σημαίνει ότι με την κατάλληλη ιατρική παρακολούθηση και αντιμετώπιση, η έγκυος μπορεί να είναι ασφαλής και να ολοκληρώσει την κύηση, με επιτυχία.
Η διάγνωση
Η υπερτασική νόσος παρουσιάζεται κυρίως τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης.
Η διάγνωση μπαίνει όταν η αρτηριακή πίεση της εγκύου αυξάνεται πάνω από 140 η συστολική (μεγάλη), ή πάνω από 90 mmHg η διαστολική (μικρή), σε δύο τουλάχιστον μετρήσεις με μεσοδιάστημα 6 ωρών, σε κύηση άνω των 20 εβδομάδων. Το υπερηχογράφημα με την εξέταση Doppler στα αγγεία της μήτρας είναι μία πολύ χρήσιμη μέθοδος πρόβλεψης της υπέρτασης στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης καθώς προσφέρει μεγάλη βοήθεια στο να ξεχωρίσουμε ποιες γυναίκες χρειάζονται στενότερη παρακολούθηση.
Τι φταίει;
Τα αίτια είναι μέχρι και σήμερα άγνωστα. Φαίνεται όμως ότι η κακή λειτουργία του πλακούντα σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει βασικό ρόλο. Κάποιες μελέτες υποστηρίζουν την άποψη ότι πιθανότατα η βαθύτερη αιτία είναι η αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας ως προς την εγκυμοσύνη και το έμβρυο. Οι παράγοντες που μπορεί να προδιαθέσουν στην εκδήλωση της υπερτασικής νόσου είναι:
- Εγκυμοσύνη άνω των 35 ετών
- Πρώτη εγκυμοσύνη της γυναίκας
- Το κάπνισμα
- Μεγάλου βάρους πλακούντας (όπως συμβαίνει σε περίπτωση πολύδυμης κύησης, η κύησης με διαβήτη, κ.α.).
Είναι επικίνδυνη;
Η αλήθεια είναι ότι η υπέρταση κύησης προκαλεί πολλά προβλήματα, τόσο στην υγεία της εγκύου όσο και του εμβρύου. Παρόλα αυτά μία σωστή διαχείριση της υπερτασικής νόσου μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα. Αν εκτός από την υπέρταση, η έγκυος εμφανίζει και οιδήματα και απώλεια πρωτεϊνών στα ούρα, τότε η πάθηση ονομάζεται προεκλαμψία. Σπανιότερα, κυρίως όταν η αυξημένη πίεση προϋπάρχει της εγκυμοσύνης ή ξεκινά από νωρίς, μπορεί να συνυπάρχουν άλλα προβλήματα, που αφορούν τα μάτια, τα νεφρά και την καρδιά. Σε σοβαρές καταστάσεις μπορεί να υπάρχουν και μικρές αιμορραγίες στον εγκέφαλο, προβλήματα από τους πνεύμονες, το συκώτι, το αίμα, κ.α.
Πως αντιμετωπίζεται;
Η διαχείριση της υπερτασικής εγκύου χρειάζεται προσοχή. Το πρόβλημα συνήθως τελειώνει μετά τον τοκετό. Συχνά η μόνη και αναγκαστική λύση στο πρόβλημα είναι ο πρόωρος τοκετός. Προφανώς όμως, ένας πρόωρος τοκετός μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στο παιδί. Η απόφαση, λοιπόν, της χρονικής στιγμής του τοκετού είναι η πλέον σημαντική, ώστε από τη μία πλευρά να μη κινδυνέψει η υγεία της μητέρας και από την άλλη να παρατείνουμε όσο το δυνατό περισσότερο την διάρκεια της εγκυμοσύνης, για να δώσουμε περισσότερο χρόνο στο έμβρυο να ωριμάσει. Για την παρακολούθηση και την εκτίμηση της κατάστασης της υπερτασικής εγκύου είναι σημαντικό να γίνεται σωστή μέτρηση και καταγραφή της πίεσης. Επίσης, σημαντικές πληροφορίες δίνουν οι εξετάσεις ούρων και αίματος. Η καλή κατάσταση του εμβρύου διαπιστώνεται με τις κινήσεις του, το υπερηχογράφημα, την παρακολούθηση της καρδιακής του λειτουργίας και άλλα. Η θεραπεία της υπέρτασης είναι προληπτική και συμπτωματική, δεδομένου ότι η αιτιολογία της είναι άγνωστη. Γενικά η αντιμετώπιση της υπερτασικής εγκύου περιλαμβάνει: την κατάκλιση της ασθενούς, τη σωματική της ανάπαυση και την ψυχική της ηρεμία, τη χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής με αντιυπερτασικά και κατασταλτικά, την αντιμετώπιση των επιπλοκών, την κατάλληλη διεκπεραίωση του τοκετού και τη χορήγηση της κατάλληλης αναισθησίας στον τοκετό. Στις περισσότερες φορές, το πρόβλημα λύνεται άμεσα με τη διεκπεραίωση του τοκετού και την έξοδο του πλακούντα, χωρίς περαιτέρω προβλήματα για τη γυναίκα και για το έμβρυο.
