Με την κόρη μου για καφέ.

Εγώ λοιπόν το τόλμησα, πήρα την Ιριάνα στο Different Beast.

Η ΑΦΙΞΗ
Μόλις μπήκαμε με το καρότσι, επικράτησε ενθουσιασμός! Αχ πώς μεγάλωσε, μοιάζει στον μπαμπά της (έξαλλη εγώ), πού είναι ο Οδυσσέας (δεν έχω 4 χέρια για να φέρω και τα δύο) και άλλα τέτοια !

ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Επιλέξαμε ένα τραπέζι όσο πιο μακριά γινόταν από ζευγάρια. Όταν βλέπεις ερωτευμένο ζευγάρι, πρέπει να πας μακριά. Μην συντελέσεις κι εσύ στην υπογεννητικότητα της χώρας! Πάντα θα επιλέγετε να καθίσετε δίπλα σε άλλους γονείς. Εκείνοι θα καταλάβουν.

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Εννοείται πως δεν ήθελε να κάτσει άλλο στο καρότσι της. Είχε κάτσει για περισσότερα από 5 λεπτά και έπρεπε να βγει να ανέβει..στο τραπέζι. Τα κορίτσια του Different Beast με κινήσεις Κόπερφιλντ άδειασαν το τραπέζι από τα υπέροχα βαζάκια με τα φρέσκα λουλούδια και οτιδήποτε άλλο υπήρχε προκειμένου η κυρία Ιριάνα να δημιουργήσει ένα “άλλο πάρκο”!

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΑΦΕΣ
Με το που φτάνει στο τραπέζι, λαχταριστός με το υπέροχο αφρόγαλα και τα παγάκια του, το ίδιο χέρι που τον φέρνει, το ίδιο χέρι τον παίρνει μακριά. Η μικρή λιγουρεύεται το καλαμάκι, το γάλα, το παγωμένο ποτήρι όλα! Ο καφές λοιπόν, τοποθετείται κάπου μακριά. Πίνω την πρώτη γουλιά και τρέχω πίσω στο παιδί.

ΦΟΝΙΚΑ ΟΠΛΑ
Κάθε καφετέρια αυτής της χώρας είναι βγαλμένη από κάποιο θρίλερ γραμμένο για μαμάδες. Μαχαίρια, πηρούνια, χαρτοπετσέτες που θέλει να τις φάει, κοκτέιλ στο διπλανό τραπέζι που θέλει να τα αρπάξει και να τα πιει, τασάκι, γυάλινα ποτήρια και άλλα “φονικά όπλα” βρίσκονται όλα γύρω της για να τα χρησιμοποιήσει. Φυσικά τα παιχνίδια που της έχω φέρει την αφήνουν ΠΑΓΕΡΑ αδιάφορη.

Ο ΚΑΦΕΣ ΜΟΥ
Περνάει η ώρα και νερώνει. Τα παγάκια λιώνουν, το λαχταριστό αφρόγαλα έχει εξαϋλωθεί και η μπέμπα με κοιτάει όλο απορία που έχω ιδρώσει, δεν έχω κάτσει λεπτό στην καρέκλα μου και μοιάζω με ακροβάτη σε τσίρκο, από εκείνους που πετάνε 10 κορίνες στον αέρα και τις πιάνουν όλες, λίγα εκατοστά πριν πέσουν στο πάτωμα...

Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ
Αποφασίζω να πληρώσω. Εμ, ούτε αυτό θα είναι εύκολο. Βγάζω το πορτοφόλι. Το θέλει. Τρέμω μην πάρει κανένα από τα ψιλά και το φάει. Το τραβάω λίγο απότομα και βάζει τα κλάματα. Αφήνω πορτοφόλι, πιάνω μπέμπα, τη σφίγγω στην αγκαλιά μου...

Αδιαφορώ που δεν ήπια καφέ. Έχω στα χέρια μου τον μικρό μου θησαυρό και έχω χρόνια για να πιω καφέ και να κάνω όλα όσα έκανα πριν γίνω μαμά!

Ποιος είπε άλλωστε πως η μητρότητα είναι ένα εύκολο project; Είναι απαιτητικό αλλά είναι ΤΟΣΟ όμορφο που όσα χάνεις, αντικαθίστανται από άλλα τόσο όμορφα...

Καλούς καφέδες κορίτσια! Μην πτοείστε!