Η στρουθοκάμηλος που το έβαζε στα πόδια!

Μια μέρα λοιπόν η καλή μας στρουθοκάμηλος βγήκε χωρίς τις άλλες στρουθοκαμήλους για να βρει σπόρους και φρούτα που ευδοκιμούν στην σαβάνα της Αφρικής. Κάποια στιγμή όμως είδε από μακριά να πλησιάζει ένα λιοντάρι, το οποίο μόλις την είδε αμόλυσε έναν δυνατό βρυχηθμό και άρχισε να τρέχει προς το μέρος της. Αυτή μόλις αντιλήφθηκε τι συμβαίνει, έτρεξε για να του ξεφύγει. Τότε το λιοντάρι έκανε να επιταχύνει, αλλά η στρουθοκάμηλος ήταν τόσο γρήγορη που έγινε στην κυριολεξία καπνός.

Κάμποσα χιλιόμετρα παρακάτω και αφού σιγουρεύτηκε ότι το λιοντάρι την είχε χάσει, η στρουθοκάμηλος καταϊδρωμένη σταμάτησε για να πάρει ανάσα, και είπε:

"Τι κι αν δεν είμαι σαν τα άλλα πουλιά που πετούν, εγώ τρέχω πιο γρήγορα από οποιοδήποτε άλλο ζώο".

Τότε την άκουσε μια αφρικανική κουκουβάγια, η οποία την συμβούλεψε: "Μπορείς να τρέξεις πιο γρήγορα από τα άλλα ζώα, είναι αλήθεια. Μπορείς όμως να παραβγείς με τον πιο αργό άνθρωπο;"

Η στρουθοκάμηλος γέλασε αρχικά αλλά απόρησε, αφού είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος είναι ο πιο αργός από όλους, αλλά δεν είχε παραβγεί ποτέ της με άνθρωπο ώστε να ξέρει. Αφού ξεκουράστηκε και ήπιε νερό, ξεκίνησε πάλι την πορεία της να βρει τις άλλες στρουθοκαμήλους.

Μέρες αργότερα, όταν η στρουθοκάμηλος βγήκε πάλι βόλτα για να μαζέψει φρούτα, είδε με το μάτι της έναν άνθρωπο κυνηγό ο οποίος φορούσε ένα μεγάλο καπέλο για τον ήλιο και κρατούσε καραμπίνα. Από την μια σκέφτηκε να αρχίσει να τρέχει όπως έκανε συνήθως, από την άλλη όμως σκέφτηκε ότι ο κυνηγός είναι άνθρωπος και δεν θα μπορούσε να παραβγεί μαζί της στο τρέξιμο. Έτσι σκέφτηκε να γελάσει μαζί του και κρύφτηκε μέσα σε έναν θάμνο, ο οποίος μετά βίας την χωρούσε με αποτέλεσμα να περισσεύουν τα φτερά της.

Ο κυνηγός όμως την πήρε χαμπάρι, και έβγαλε μια απόχη από το τζιπ του για να την πιάσει. Τότε αυτή άρχισε να τρέχει, και μόλις έτρεξε λίγα μέτρα είδε ότι του ξεφεύγει, γιατί αυτός ήταν όντως αργός και κούτσαινε. Αυτός τότε της έριξε με την καραμπίνα του, αλλά δεν την πέτυχε. "Είναι πάρα πολύ αργός", σκέφτηκε, "όμως είναι πονηρός. Θα τρέξω όμως και θα με χάσει, όπως γίνεται συνέχεια". Τότε άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, τόσο που σήκωσε σκόνη τριγύρω και δεν μπορούσε να δει.

Όταν η σκόνη καταλάγιασε, είδε ένα τζιπ να την κυνηγάει και τον άνθρωπο μέσα στην θέση του οδηγού. Τότε έβγαλε τα δυνατά της και έτρεξε ακόμη πιο γρήγορα, αλλά το τζιπ ήταν εξίσου γρήγορο και πήγαινε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Σύντομα κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να του ξεφύγει.

"Θα τον κουράσω", σκέφτηκε, και συνέχισε να τρέχει. Όμως το τζιπ συνέχισε να πηγαίνει και αυτή σύντομα θα κατέρρεε από την κούραση.

Μόλις η κουτοπόνηρη στρουθοκάμηλος είδε λοιπόν πως δεν αντέχει άλλο, σκέφτηκε να χώσει το κεφάλι στο έδαφος και να παριστάνει την ψόφια. Τότε ο άνθρωπος κατέβηκε από το τζιπ και άρχισε να την σημαδεύει με το όπλο. Αυτή τον κατάλαβε, και άρχισε να σκάβει πιο βαθιά με το ράμφος της, ώσπου έπεσε πάνω σε κάτι σκληρό.

Βγάζοντας το κεφάλι της από το έδαφος, ο κυνηγός αντίκρισε ένα ολόχρυσο μενταγιόν το οποίο η στρουθοκάμηλος "ψάρεψε" με το ράμφος της σκάβοντας. Αυτή του το άφησε στα πόδια και άρχισε να τρέχει για μια ακόμη φορά, αλλά ο κυνηγός δεν την ακολούθησε αφού είχε πάρει αυτό που ήθελε και με το παραπάνω.

Αυτή πάλι, τόσο που τρόμαξε, σκέφτηκε να μην παραβγεί ποτέ της με άνθρωπο στο τρέξιμο.