Το μαύρο γατάκι
Στις ποντικομεγαλουπόλεις αυτές επιτρέπονται μόνο ποντικοί, καθώς και άσπρες γάτες οι οποίες πλέον θεωρούνται ο καλύτερος φίλος του ποντικού, και πέρα από την παρέα που τους προσφέρουν, εκτελούν και όλες τις χειρωνακτικές ή «βαριές» δουλειές που δεν θέλουν να κάνουν οι ποντικοί. Οποιοδήποτε άλλο είδος γάτας όμως θεωρείται βάρβαρο και ανήμερο.
Μια φορά και έναν καιρό, στην ποντικομεγαλούπολη «Άστρο 84» στον Άρη, ζούσε μια άσπρη γάτα, η Βεατρίκη, η οποία σύντομα θα έφερνε στον κόσμο πολλά μικρά νεογέννητα γατάκια. Περίμενε πως και πως αυτή την μέρα, και ο γάτος σύζυγός της, Φλάφυ, δούλευε πολλές ώρες υπερωρία για να τα βγάλει πέρα, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του ποντικού αφεντικού του, Ιερεμία, σε αλυσίδα fast-food. Οι δυο τους έκαναν όνειρα για το μέλλον, μάλιστα ήδη είχαν διαλέξει το σχολείο που θα έστελναν τα παιδιά καθώς και τα ονόματα που θα τους έδιναν.
Η μεγάλη μέρα ήλθε, και η Βεατρίκη γέννησε τέσσερα πανέμορφα μικρά γατάκια, τον Φρόστυ, την Άϊσυ, την Μέριλυν, καθώς και τον... Σμόκυ, ο οποίος μυστηριωδώς γεννήθηκε με μαύρο τρίχωμα. Ο μπαμπάς Φλάφυ από την μια ξετρελάθηκε και από την άλλη ταράχτηκε. Ο Φλάφυ του έμοιαζε τόσο πολύ και ήταν τόσο όμορφος, όμως το μαύρο του τρίχωμα ήταν ικανό να τους φέρει σε μπελάδες. Σίγουρα το αφεντικό του, ο Ιερεμίας ο ποντικός, δεν θα χαιρόταν με αυτή την εξέλιξη.
Ο παππούς γάτος όμως, Τοβίας, εξήγησε πως αυτό ήταν δυνατό, να γεννηθεί από άσπρες γάτες ένα μικρό γατάκι με σκούρο τρίχωμα αν υπήρχε πρόγονος με τέτοιο τρίχωμα. Μάλιστα, μπόρεσε να κατονομάσει δυο-τρεις δικούς τους προπαππούδες, οι οποίοι είχαν μαύρο τρίχωμα και ξέμειναν στη Γη. Επιπλέον ανέλυσε στην Βεατρίκη και τον Φλάφυ μια σειρά από επιχειρήματα γιατί οι σκουρόχρωμες γάτες δεν θα πρέπει να θεωρούνται βίαιες ή ανήμερες σε σχέσεις με αυτές με το άσπρο τρίχωμα. Οι διαβεβαιώσεις του ήταν αρκετές για να καθησυχάσουν τους γονείς του μικρού Σμόκυ, όμως τα νέα σύντομα μαθεύτηκαν και ο Φλάφυ βρέθηκε μπροστά από δυσάρεστες εξελίξεις. Ο πονηρός ποντικός Ιερεμίας, θέλοντας να προφυλάξει την υπόληψη του, έστειλε τον Φλάφυ στο Δικαστήριο και ενημέρωσε τις αστυνομικές αρχές πως... μαύρη γάτα γεννήθηκε μέσα στην ποντικομεγαλούπολη.
Στο Δικαστήριο εμφανίστηκαν πλήθος ποντικών και άσπρων γατών, άλλοι από απορία και ενδιαφέρον και άλλοι για να σιγουρέψουν πως η μαύρη γάτα δεν θα μείνει ελεύθερη να κυκλοφορεί στους δρόμους. Πρώτος ο ποντικός δήμαρχος, απηύθυνε το λόγο στον Δικαστή υπενθυμίζοντας τα δεινά που έχει υποφέρει το είδος των ποντικών από τα εγκλήματα των μαύρων γατών εναντίον τους.
Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν καταδικαστική: οι ποντικοί μπορούσαν να ανεχθούν την παρουσία λευκών γατών στην ποντικομεγαλούπολη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ανεχθούν την ύπαρξη μαύρης γάτας, η οποία σίγουρα όταν μεγάλωνε θα αποτελούσε δημόσιο κίνδυνο εξαιτίας της βάρβαρης φύσης της. Έτσι στον μικρό Σμόκυ επιβλήθηκε αυστηρός περιορισμός να ζει περιορισμένος σε ειδικό απομονωμένο μέρος, μακριά από τους γονείς του και τα αδέρφια του, και να τρέφεται μόνο με γατοτροφή που θα του έφερναν οι φύλακες-ποντικοί. Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να φάει ζωντανό οργανισμό ή οτιδήποτε θα μπορούσε να τον προκαλέσει ώστε να εκδηλώσει την βίαιη φύση του.
Λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκε ένα σμήνος από διαστημόπλοια ανθρώπων τα οποία επιτέθηκαν στην πόλη «Άστρο 84» με σκοπό να την καταλάβουν με τα όπλα. Οι ποντικοί έντρομοι κρύφτηκαν σε διάφορες τρύπες σε τοίχους, ενώ οι άσπρες γάτες, ανήμπορες μπροστά στον πανίσχυρο εχθρό, πέταξαν τα όπλα και έτρεξαν να κρυφτούν. Οι ποντικοφρουροί πάνω στον πανικό τους ξέχασαν να φέρουν γατοτροφή για τον Σμόκυ, ο οποίος όμως δεν είχε καταλάβει ότι η πόλη δεχόταν επίθεση γιατί βρισκόταν στην απομόνωση.
Οι άνθρωποι κατευθύνθηκαν με δυνατό βηματισμό προς το Δημαρχείο, με στόχο να ρίξουν την σημαία της Ποντικούπολης και να ανεβάσουν την δική τους. Ο Δήμαρχος έντρομος κλείστηκε στο κτήριο, περιμένοντας ένα θαύμα να τον σώσει. Και τότε, από θαύμα, εμφανίστηκε ο Σμόκυ ο οποίος χωρίς να καταλάβει τι έρχεται προς το μέρος του, κατευθύνθηκε προς τα σκουπίδια και άρχισε να ψαχουλεύει ψαροκόκκαλα να φάει.
Οι άνθρωποι φοβήθηκαν τόσο πολύ για την γρουσουζιά που πίστευαν ότι θα τους έφερνε η θέα της μαύρης γάτας που έριξαν τα όπλα και άρχισαν να υποχωρούν. Μάλιστα όσοι ήταν μπροστά άρχισαν να φωνάζουν στους άλλους πίσω: «Ευθεία μπροστά μας βρίσκονται οι επίλεκτες δυνάμεις του εχθρού. Υποχωρήστε, μακριά απο ‘δω!»
Και κάπως έτσι ο μικρός Σμόκυ με το χαριτωμένο μαύρο τρίχωμά του έσωσε την Ποντικούπολη.
