Μύρισε Χριστούγεννα και στόλισε αγάπη!
Όπως κάθε παραμονή Χριστουγέννων, έτσι και σήμερα, ξύπνησε από τα καμπανάκια από τα έλκηθρα, τεντώθηκε βαριεστημένα και χασμουρήθηκε. Για μια στιγμή χάρηκε μόλις συνειδητοποίησε ότι ήταν παραμονή Χριστουγέννων, όμως πολύ γρήγορα μελαγχόλησε.
"Χρόνια πολλά, χαρούμενα. Χριστούγεννα!" Φώναξαν με μια φωνή όλα τα έλατα του δάσους, τινάζοντας τα χιόνια απο τα κλαδιά τους!
Ο Τέλης δεν μίλησε, μόνο, τύλιξε στον κορμό του όπως όπως το χιλιοφορεμένο χριστουγεννιάτικο κασκόλ του και αναστέναξε βαθιά.
"Τι έχεις Τέλη;" Τον ρώτησε με ανησυχία το διπλανό Μικρούτσικο ελατάκι που το έλεγαν Τσίκο και που ήταν ενθουσιασμένο γιατι ήταν η πρώτη παραμονή Χριστουγέννων του στο δάσος. "Μήπως είσαι άρρωστος; Εσύ πάντα είσαι η χαρά του δάσους όταν ξυπνάμε το πρωί! Τι έπαθες σήμερα που είναι μια τόσο σπουδαία μερα;"
"Δεν έχω πολύ τα κέφια μου… Χρόνια τώρα ονειρεύομαι διαφορετικά αυτή τη μέρα."
"Δηλαδή;" τον ρώτησε ο Τσίκος.
"Να, δεν έχεις ακούσει για αυτά τα τυχερά έλατα που φτάνουν στα σπίτια των ανθρώπων και είναι γεμάτα απο πολύχρωμα στολίδια και δίνουν τόση χαρά στα παιδιά και φωτίζουν γύρω τους τα πάντα; Ε, ένα τέτοιο ελατο ήθελα να είμαι και εγω. Βαρέθηκα πια να στολίζομαι πάντα με το ίδιο κασκόλ.
"Και τι σε εμποδίζει να στολιστείς και εσύ;" απόρησε ο Τσίκος.
"Μα δεν βλέπεις; Όπως και εσύ είμαι ριζωμένο εδώ, δεν μπορώ να πάω για ψώνια! Δεν λεω, μου αρέσει πολύ εδώ και δεν αλλάζω τις ρίζες μου με τίποτα, αλλα να, βλέπω όλα αυτά τα στολίδια και ζηλεύω.."
Το μικρούτσικο ελατάκι σιώπησε και άρχισε να σκέφτεται πως θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του φίλου του, γιατί άλλωστε για αυτο ειναι οι φίλοι, έτσι δεν είναιπαιδιά;
Και δεν ξεχνούσε ότι ο Τέλη, όσο αυτός μεγάλωνε κάθε πρωί τίναζε τα κλαδιά του να πέσει νερό και το πότιζε και το σκέπαζε τα κρύα βραδιά του χειμώνα.
Αποφάσισε λοιπόν όταν κοιμηθεί ο φίλος του να συγκαλέσει το συμβούλιο των δέντρων και να καταστρώσουν σχέδιο. Χάραξε λοιπόν που λέτε στα γρήγορα και ανορθόγραφα σε ένα ξυλαράκι την φράση “ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΕΝΤΡΩΝ” και ανέθεσε στον σκίουρο να το διαλαλήσει σε όλους.
Το βράδυ δεν άργησε να έρθει.. Με το που άρχισε ο Τέλης να ροχαλίζει βαθιά, άρχισαν να πέφτουν και οι ιδέες στο συμβούλιο που είχε απαρτία!.
Το γηραιότερο έλατο πήρε το λόγο πρώτο.
"Μα τι συμβαίνει χρονιάρα μέρα; Ανησυχήσαμε πολύ! Βρίσκεται κανείς σε κίνδυνο; Έρχεται χιονοστιβάδα; Έπιασε φωτιά το δάσος; Τι;;;;”
Το μικρούτσικο ελατάκι αποκρίθηκε: “Όοοοχι, τίποτα από αυτά! Για καλό λόγο μαζευτήκαμε. Θέλω να βοηθήσουμε τον φίλο μας τον Τέλη να κάνει το ονειρό του πραγματικότητα και να ξυπνήσει αύριο στολισμένος. Επειδή δεν μπορεί να κινηθεί για να πάει να ψωνίσει σκεφτομουνα να του φέρναμε εμείς οικολογικά στολίδια απο το δάσος και να τον στολίσουμε χριστουγεννιάτικα! Τα έχω σκεφτεί όλα!!!
" Μα τι ωραία ιδέα είναι αυτή!!" πετάχτηκε το πεύκο που ζούσε στο ρυάκι δίπλα. " Πρέπει οπωσδήποτε να βοηθήσουμε τον Τέλη γιατί είναι ο καλύτερος μας φίλος και το πιο χαρούμενο έλατο του δάσους μας! Όμως.. πως θα φέρουμε στολίδια αφού ούτε εμείς μπορούμε να κουνηθούμε;"
" Εμείς!!! Θα βοηθήσουμε εμείς!!" πετάχτηκαν με μια φωνή τα ζώα του δάσους που κρυφάκουγαν το συμβούλιο!!
"Ναι ναι!" φώναξε η αρκούδα. "Θα φέρουμε εμείς ότι χρειάζεται! Ο Τέλης ειίαι και δικός μας φίλος και μας προσέχει πάντα! Εμένα όταν πέφτω σε χειμερία νάρκη μου στρώνει τα κλαδιά του και κοιμάμαι άνετα και όλα τα ζώα τα βοηθάει πάντα όπως μπορεί! Λοιπόν γρήγορα πες μας τι πρέπει να κάνουμε! Οι ώρες περνούν και όπου να ναι ξημερώνουν Χριστούγεννα."
"Λοιπόν ακούστε, και τρέξτε να προλάβετε" είπε το μικρό έλατακι ενθουσιασμένο. Το καθένα απο εσάς τα ζώα θα φέρετε ότι βρείτε στο δάσος που να μπορεί να γίνει στολίδι. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει! Για παράδειγμα εσύ σκίουρε μπορείς να φέρεις βελανίδια και οι πεταλούδες να τριφτούν πάνω τους και να τα βάψουν με τα χρώματα τους!"
"Και εμείς μπορούμε να φέρουμε κουκουνάρια και να τα βάψουμε χρυσά!" φώναξαν τα πιθηκάκια!
"Ωραία ιδέα! Και εγώ θα φέρω όσα πολύχρωμα λουλούδια βρω!” φώναξε χαρούμενο το λαγουδάκι!
«Και εμείς πως μπορούμε να βοηθήσουμε;» κελάηδησαν τα πουλάκια.
«Εσείς μπορείτε να φέρετε χιονοκορδέλες και να τις τυλίξετε γύρω από τα κλαδιά του Τέλη ώστε να δείχνει μαγικό!» τους πρότεινε ο Τέλης.
«Τέλεια φεύγουμε αμέσως!» φώναξαν με μία φωνή τα πουλάκια και πέταξαν χαρούμενα μακριά.
«Και εγώ θα σκαλίσω ένα πολύ ωραίο αστέρι από πάγο για να το βάλουμε στην κορυφή του» φώναξε ο τρυποκάρυδος και ακόνισε το ράμφος του.
«Ωραία! Τώρα μας μένουν μόνο τα φωτάκια που δεν έχουμε..» είπε το ελατάκι σκεπτικό. «Και πόσο πολύ θα του άρεσε να φωτίζεται..»
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του ένα σμήνος από πυγολαμπίδες φώτισε τον ουρανό.
«Και εμείς γιατί είμαστε εδώ;» ζουζούνισαν. όλες μαζί.
«Θα χορεύουμε γύρω από τον Τέλη όλη την μέρα αύριο παριστάνοντας τα λαμπιόνια!»
«Τέλεια!» αναφώνησε ο Τσίκος. «Και το κασκόλ του θα το δέσουμε κάτω στον κορμό του για να τον κρατάει ζεστό!»
Η χαρά όλων ήταν απερίγραπτη. Εκτός από την έκπληξη σε έναν τόσο αγαπημένο φίλο, ένιωθαν τόσο χρήσιμοι που αυτή η παραμονή Χριστουγέννων γινόταν μοναδική.
Όλο το βράδυ και όσο ο Τέλης κοιμότανε βαθιά, όλα τα ζώα και τα δέντρα του δάσους δούλευαν για ένα σκοπό.
Το ελατάκι φούσκωνε και ξεφούσκωνε από περηφάνια κια ανυπομονησία. Με την ανατολή του ήλιου και το πρώτο χριστουγεννιάτικο κελάδημα η αποστολή είχε τελειώσει. Μην μπορώντας να περιμένει ο Τσίκος, φταρνίστηκε δυνατά μέσα στο αυτί του φίλου του για να τον ξυπνήσει.
«Χαρούμενα Χριστούγεννα Τέλη!» του φώναξε.
Ο Τέλης άνοιξε τα μάτια του και πηγαίνοντας να τεντωθεί ένιωσε το σώμα του κάπως πιο βαρύ...κάπως πιο....κουδουνιστό;;τι;;; Ονειρεύομαι ακόμα;;; «Όχι, δεν ονειρεύεσαι! Μα, άνοιξε επιτέλους τα μάτια σου να δεις!!!» του φώναξε ανυπόμονος ο Τσίκος.
Ο Τέλης άνοιξε τα μάτια του διάπλατα. Κοίταξε τα κλαδιά του που ήταν φορτωμένα με κάθε λογής στολίδια, κοίταξε τους φίλους του που περίμεναν με αγωνία την αντίδρασή του και του ήρθε να κλάψει απο την χαρά του... ‘ΕΚΠΛΗΞΗ, ΕΚΠΛΗΞΗ!!’ φώναξαν όλοι με μια φωνή.
‘Μα πώς το καταφέρατε αυτό? Είμαι το ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχω δει ποτέ!!!!’
Όλοι έγυραν προς το ελατάκι και το κοίταξαν με στοργή. Ο πλάτανος, ως το πιο σοφό δέντρο του δάσους, πήρε τον λόγο και εξήγησε στον Τέλη.
«Την έκπληξη αυτή στην οργάνωσε ο φίλος σου ο Τσίκος. Βλέπεις, για τα μωρά έλατα, όπως και για τα παιδάκια, κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο όταν είναι αφοσιωμένοι σε αυτό που θέλουν και βάζουν την φαντασία τους να δουλέψει. Ε, βοηθάει και η μαγική διάθεση των Χριστουγέννων βέβαια και τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!
Τα μάγουλα του μικρού Τσίκου είχαν γίνει σαν 2 πολύ ζουμερά κεράσια απο την χαρά και την ντροπή!
«Δεν θα τα βγάλω ποτέ απο πάνω μου!! Πόσο σε ευχαριστώ Τσίκο και εσένα και όλους σας! Είναι το πιο μαγικό δώρο που μου έκανε ποτέ κανείς!!! Είμαι τόσο μα τόσο ευτυχισμένος!» είπε ο Τέλης και τα μάτια του βούρκωσαν.
Όλη η μέρα κύλησε με τραγούδια και χαρές και όλα τα ζώα του δάσους περνούσαν και χάζευαν τον Τέλη που φεγγοβολούσε και τίναζε τα κλαδιά του ευτυχισμένος. Και ακόμα και όταν πέρασαν πια τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά, ο Τέλης δε δέχτηκε ποτέ να βγάλει τα στολίδια από πάνω του και ήταν το αξιοθέατο του δάσους για όλα τα χρόνια που ήρθανε.
Έτσι, αν περάσατε ποτέ από δάσος και συνατνήσετε ένα έλατο στολισμένο χριστουγεννιάτικο ότι εποχή του χρόνου και να ναι να ξέρετε ότι είναι ένα δέντρο πολύ ευτυχισμένο. Α! Και άμα θέλετε, βάλτε και εσείς στο στολιδάκι σας για ενθύμιο!!!
