Οι πλανήτες... πάπαλα!!!
Μια μέρα ξαφνικά, και εκεί που ο πλανήτης Αφροδίτη έκανε τις καθημερινές της δουλειές –και τις έκανε πολύ καλά γιατί τις είχε μάθει πια- είχε μία καταπληκτική ιδέα για το πώς θα έλυνε το ερώτημα που την απασχολούσε. Τι υπήρχε έξω από το γαλαξία που ζούσε; Και αν υπήρχε βέβαια πιο όμορφος πλανήτης από αυτήν. Γιατί, να, όχι να το παινευτεί, αλλά ΗΤΑΝ ο ομορφότερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος.
«Γιατί να κάθομαι να αναρωτιέμαι όλη την ώρα; Να βγώ να δώ!» σκέφτηκε.
Έβαλε το Solo της και πάνω που ετοιμάστηκε καλά καλά της ήρθε μια καλύτερη ιδέα. Να φωνάξει και παρέα. Δίνει δυο στροφές δεξιά, τρείς αριστερά, παίρνει μία βαθιά ανάσα και φωνάζει δυνατά στον Ερμή που ζούσε δίπλα της:
«Ερμή, Ερμή, να σου πω! Έχω μία ΣΟΥΠΕΡ φανταστική ιδέα! Τι θα έλεγες να πάμε εκδρομή; Να αλλάξουμε βρε παιδί μου και λίγο παραστάσεις! Να πάρουμε τον αέρα μας!»
«Και το ρωτάς; Φύγαμε! Θα χρησιμοποιήσω και τα φτερά μου που δεν τα έχω δοκιμάσει ποτέ άλλωστε! Γιατί να σου θυμίσω, είμαι ο πλανήτης ταξιδευτής όπως λέει και το όνομα μου: Κι αυτός που γυρίζει πιο γρήγορα από όλους γύρω από τον Ήλιο! Πόσο μακριά θα πάμε; Για να δω πόσα καύσιμα θα βάλω.»
«Μέχρι το παραδίπλα ηλιακό σύστημα! Εδώ κοντά 100 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα παρακάτω! Δεν θα πάμε δα και στην άκρη του σύμπαντος!» του απάντησε η Αφροδίτη
«Ωραία. Τότε γιατί να μην φωνάξουμε και τους άλλους; Να πάμε όλοι παρέα;» ενθουσιάστηκε ο Ερμής.
«Ναι αμέ! Πάμε όλοι εκδρομή! Θα μας φτιάξω και κολατσιό για το δρόμο» είπε η Αφροδίτη. «Σαντουιτσάκια από σκόνη αστερισμών και σάλτσα από απομεινάρια κομητών! Ουουυυυ! Τέλεια θα περάσουμε!!»
Δεν πέρασαν που λέτε δυο λεπτά και είχαν ξεσηκώσει και τους υπόλοιπους έξι πλανήτες!
Ένας ένας άκουγαν την ιδέα και ετοιμαζόταν να φύγουν από την τροχιά τους για να ξεκινήσουν! Ο Ουρανός πήρε βαλίτσες, ο Κρόνος και ο Δίας κούμπωσαν καλά-καλά τα μπουφάν τους και πήραν χοντρά γάντια και κασκόλ, ο Άρης μέχρι και το σπαθί του κουβάλησε στον ώμο! Μόνο ο Ποσειδώνας ήταν λίγο σκεφτικός και είχε αντιρρήσεις. Όσο για τη Γη, και αυτή που λέτε, αναποφάσιστη ήτανε.
«Φίλοι μου δεν ξέρω. Έχω μεγάλη ευθύνη πάνω μου για να αποφασίσω να φύγω έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν και δεν θέλω με τίποτα να χάσω την εκδρομή μας. Αλλά να... Φοβάμαι πως αν φύγω από την τροχιά μου θα ζαλιστούν οι άνθρωποι που ζούνε πάνω μου, θα γκρεμιστούν τα κτίρια, θα χυθούν τα ποτάμια και θα εκραγούν τα ηφαίστεια.. Και μην ξεχνάτε ότι κουβαλώ κοντά 7 δις ανθρώπους πάνω μου! Και άλλα τόσα ζώα!! Και τα μνημεία; Που τα πάτε τα μνημεία; Και αν ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι στραβώσει; Αν πέσουν οι κολόνες του Παρθενώνα από την Αθήνα στο διάστημα και δεν τις βρίσκουμε; Αν το άγαλμα της Ελευθερίας μετακινηθεί σε άλλη Ήπειρο από την Αμερική; Α παπαπα! Πρέπει να το σκεφτώ. Δεν φεύγω έτσι!»
Τότε πετάχτηκε το φεγγάρι και είπε αποφασισμένο:
«Εγώ θα φύγω!»
«Μα δεν μπορώ χωρίς εσένα..» κλαψούρισε η Γη. Αν δεν έχω εσένα να γυρνάς όλη την ώρα γύρω μου και να φέγγεις την νύχτα πως θα ξέρουν οι άνθρωποι ότι είναι ώρα για ύπνο; Και οι ταξιδιώτες που ταξιδεύουν νύχτα πως θα βλέπουν; Σταθείτε, έχω μία άλλη ιδέα. Να ρωτήσουμε τον Ήλιο που είναι πιο μεγάλος από εμάς και ξέρει περισσότερα!»
Ο Ήλιος όμως όλη αυτή την ώρα άκουγε τα πάντα καθώς ήταν πολύ κοντά στον Ερμή και στην Αφροδίτη και πολύ είχε ανησυχήσει. Ήξερε ότι αν φύγουν οι πλανήτες θα χάλαγε η ισορροπία στο ηλιακό μας σύστημα. Και έτσι για να τους προλάβει, πριν καλά καλά η Γη τον ενημερώσει, συγκάλεσε στέλνοντας μία πολύ φωτεινή ακτίνα στους πλανήτες έκτακτο συμβούλιο για να ηρεμήσει τα πνεύματα.
«Αγαπημένοι μου πλανήτες και φίλοι. Σας φώναξα εδώ σήμερα για να προλάβω τη μεγάλη αναστάτωση που πάτε να προκαλέσετε. Καταλαβαίνω την περιέργεια σας να δείτε τι υπάρχει γύρω σας. Φαντάζομαι ότι εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν και άλλοι όμορφοι πλανήτες σαν και εσένα Αφροδίτη. Η΄πανάλαφροι με πολλά δαχτυλίδια σαν εσένα Κρόνε. Όμως έχετε σκεφτεί για ποιο λόγο μένουμε όλοι μαζί ενωμένοι εδώ; Εσείς νομίζετε όπως βλέπετε τον γαλαξία μας ότι είναι απλά μια μακριά λεωφόρος και θα βρείτε εύκολα τον δρόμο σας να γυρίσετε. Δεν είναι όμως έτσι. Πρέπει να ξέρετε ότι εκεί έξω υπάρχουν χιλιάδες γαλαξίες που μοιάζουν με τον δικό μας. Και μπορεί να μπερδευτείτε και να χάσετε τον δρόμο σας πίσω για το ηλιακό μας σύστημα. Και αυτό ξέρετε θα χαλάσει την ισορροπία μας και θα εξαφανιστούμε όλοι μας. Και όσο για την περιέργεια σας, έχει φροντίσει ο άνθρωπος για αυτήν και η επιστήμη. Τα διαστημόπλοια που πετάνε μακριά από τη Γη, τα ρομπότ που περπατάνε στο διάστημα και περνάνε δίπλα σας, τα τηλεσκόπια,οι δορυφόροι και ένα σωρό ανακαλύψεις μπορούν να σας δείξουν αυτό που τόσο θέλετε να μάθετε. Λοιπόν εγώ έχω μία ιδέα τώρα. Να πάτε όλοι να ξεπακετάρετε και σας προσκαλώ το βράδυ να δούμε όλοι μαζί ένα βίντεο που θα δανειστεί η Γη από το Αστεροσκοπείο και θα δείτε όλα όσα θέλετε! Και μπορείς να φέρεις Αφροδίτη και αυτά τα ωραία σαντουιτσάκια που έφτιαξες!! Βραδιά σινεμά λοιπόν μόνο για αστέρια; Τι λέτε;»
«Άντε ας είναι.» είπε η Αφροδίτη που με όλα αυτά είχε φοβηθεί μήπως βρεθεί άλλος πιο όμορφος πλανήτης και χάσει τον θρόνο της.
Η Γη χειροκρότησε ανακουφισμένη. Και ο Ερμής; Αυτός και αν συμφώνησε. Στο κάτω κάτω σκέφτηκε πως αν δεν έβρισκε βενζινάδικο σε αυτή τη λεωφόρο που του είπε ο Ήλιος να γεμίσει το ντεπόζιτο του πως θα ξαναγύριζε πίσω; Θα έχανε όλους τους φίλους του και αυτό καθόλου δεν το ήθελε.
«Τέλεια!» φώναξε και το φεγγάρι. «Πάρτυ σήμερα το βράδυ! Και εγώ θα σας κάνω δώρο ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ! Την δεύτερη μέσα σε αυτό το μήνα!»
Και με αυτά και με αυτά, εκεί που νομίσαμε προς στιγμήν ότι Πλανήτες ΠΑΠΑΛΑ, όλα ήρθαν στην θέση τους, όλοι έβαλαν τα γιορτινά τους ρούχα τους για να είναι κομψοί και άρχισαν οι ετοιμασίες για το μεγάλο βραδυνό πάρτυ!
