Στο βυθό κάνει φαγούρα!
Τι είχε συμβεί? Η θάλασσα ξαφνικά γέμισε με αλάτι! Πολύ αλάτι! 4 φορές περισσότερο από το κανονικό!! Τόσο πολύ που μέχρι και τα ψάρια δίψασαν. Αλλά… δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ένα τσούρμο από τσιπούρες άρχισε να έχει φαγούρα. Φαγούρα όμως!! Τόσο μεγάλη, που τα ψάρια, ανήμπορα να ανακουφιστούν, άρχισαν να αναζητούν τρόπους για να ξυστούν. Το ένα πήγε και ξύστηκε στον βράχο. Το άλλο αγγάρεψε τον φίλο του τον σαργό. Ένα άλλο τριβόταν με μανία στον αμμώδη πάτο της θάλασσας. Όλα αυτά, μέχρι που αποδείχτηκε ότι δίχως άλλο….η φαγούρα ήταν ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ!!! Σύντομα επικράτησε πανικός!!! Όπου και να γυρνούσε κανείς έβλεπε ψάρια να αλληλο τσιμπιούνται και να κουνάνε τα λέπια τους πάνω-κάτω, πάνω-κάτω για να απαλλαγούν από την φαγούρα. Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις όταν η φαγούρα εξαπλώθηκε και στα καλαμάρια, τις γαρίδες και τους αστακούς...εκεί να δεις πλάκα! Οι γαρίδες, στην προσπάθειά τους να ξύσουν η μία την άλλη, προκάλεσαν έκρηξη γέλιου καθώς γαργαλιόντουσαν από τα μακριά τους μουστάκια. Και δώστου να γεμίζει με μπουρμπουλήθρες ο βυθός. Οι αστακοί τσιμπιόντουσαν με τις δαγκάνες τους, και άκουγες παντού ‘ωχ! Και βαχ! Και άουτς!’. Κάποια φύκια μέχρι βήχας τα έπιασε από το πολύ αλάτι και από τον βήχα μεγάλα κύματα σηκώθηκαν!!!
Χάος φίλοι μου στον βυθό! Το νερό θόλωσε και λύση δεν φαινόταν πουθενά! Και τότε, μια μεγάλη, ανέμελη και σούπερ κεφάτη συμμορία χταποδιών κατέφτασε για να δει από περιέργεια τι συμβαίνει. Κάτι ξέπνοες και καταταλαιπωρημένες συναγρίδες τους εξήγησαν με το νι και με το σίγμα τι είχε γίνει. Ο αρχηγός της χταποδοπαρέας που ήταν ο δυνατότερος –αν και είχε χάσει ένα από τα οκτώ πλοκάμια του σε μία άνιση μάχη με ένα σαλάχι-σκέφτηκε λίγο και μετά πήρε τον λόγο και είπε¨ Φιλαράκια, σήμερα φαίνεται ότι θα γράψουμε ιστορία. Κανείς δεν μπορεί να φανεί τόσο χρήσιμος όσο εμείς. 8 πλοκάμια ο καθένας μας δεν έχει? Εεε, εντάξει, εγώ έχω 7 αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι μπορούμε να ξύνουμε 8 ψάρια παράλληλα. Καταλαβαίνετε δηλαδή? Θα γίνουμε διάσημοι, όλοι θα μιλούν για εμάς!! Μπορεί και να μας στήσουν και κανένα άγαλμα για να μας επαινέσουν!!Πω πω, θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές!Και θα κάνουμε περιουσία!!Και αν αρχίσουμε να έχουμε και εμείς φαγούρα?ρώτησε ένα από τα χταπόδια. Και πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα, θα ξύνουμε με τα 7 πλοκάμια και με το ένα θα ξυνόμαστε εμείς. Λοιπόν, συμφωνία¨όλοι θα ζητάμε 1 μαργαριτάρι για μισή ώρα ξυσίματος. Και δεν θα δίνουμε και χταποδείξεις. Μην σας τα πολυλογούμε, η επιχείρηση στήθηκε!!
Η συμμορία λοιπόν έφτιαξε μια τέντα από πολύχρωμα κοχύλια, έβαλε και τις ταμπέλες της και πριν προλάβουν να περάσουν δέκα θαλασσινά λεπτά, είχε σχηματιστεί ουρά από τα ψάρια. Και όσο η φαγούρα στον βυθό μεγάλωνε, τόσο η συμμορία πλούταινε και τα μαργαριτάρια σχημάτιζαν στοίβες γύρω από την τέντα. Σε μια γωνιά, ένα πονηρό και άπληστο χταπόδι έχυνε μελάνι στα άσπρα μαργαριτάρια για να τα κάνει μαύρα-που όπως γνωρίζετε είναι ΑΚΟΜΑ πιο ακριβά- . όμως επειδή η φαγούρα δεν σταματούσε σιγά σιγά τα ψαριά δεν είχαν πια άλλα μαργαριτάρια να πληρώσουν. Είχαν τελειώσει οι προίκες τους. Άρχισαν λοιπόν να στέλνουν σε άλλες θάλασσες τα δελφίνια που κολυμπούν γρήγορα για να δανειστούν μαργαριτάρια από μακρινούς συγγενείς. Όλη όμως αυτή η κατάσταση δημιούργησε πολύ μεγάλο άγχος στα ψάρια και χειροτέρεψε την φαγούρα. Τότε, ο ιππόκαμπος, που ήταν γενικός γραμματέας της Μεσογείου, κάλεσε τους αντιπροσώπους των ψαριών στη μεγάλη σπηλιά στην οποία έκαναν τα συμβούλια τους και μέσα σε έναν πανζουρλισμό φαγούρας προσπάθησε να συντονίσει τα πράγματα.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση φώναξε. Ολοι χρωστάμε στα χταπόδια και η φαγούρα δεν περνάει. Πρέπει να βρο’υμε μία λύση δραστική.
Φυσικά δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση. Δεν τα μάθατε;
Τιθ συνέβη; Ε’ιπε ο ιππόκαπος.
Αφήστε τα! Τώρα ‘ερχομαι από το περίπτερο του ξυσίματος. Εκλεισε το περιπτερο. Τα χταπόδια πιάστηκαν και δεν μπορούν να κουνήσπυν τα πλοκάμια τους. Και όχι τίποτα άλλο, μας δίνουν πίσω τα μαργαριτάρια για να τους φέρουμε αλοιφή από φύκια για να τους περάσει το πιάσιμο. Αλλά δεν υπάρχει κανένα ψάρι να τπυς φτιάξει την αλοιφή γιατί όλοι ξυνόμαστε, συνέχισε το χρυσοωαρο.
Εχει κανείς καμία ιδέα; Ρώτησε ο ιππόκαμπος.
Τα ψάρια κοίταζαν το ένα το άλλο και κανένα δεν μιλούσε.
Και τότε μία μικρή μέδουσα που καθόταν πίσω πίσω σήκωσε αργά το κεφάλι της.
Φίλοι μου το ξέρω ότι δεν με πολυσυμπαθείτε και όλοι νομίζετε ότι σας τσιμπάω και τσούζετε αλλά έχω μία ιδέα που ίσως βοηθήσει. Κια νομίζω ότι εγώ και οι φίλοι μου μπορούμε να βοηθήσουμε. Γιατί είμαστε οι μονες που δεν έχουμε φαγούρα. Βλέπετε το αλάτι γλιστράει και δεν κάθεται πάνω μας.
Τα ψάρια αμέσως αντέδρασαν. Αλλά ο ιππόκαμπος τους έκανε νόημα να σταματήσουν.
Ας τηνν ακούσουμε. Τι έχεις στο μυαλό σου;
Αφαλάτωση φώναξε.
Δηλαδή; Ρώτησαν με περιέργεια τα ψάρια.
Θα πάιρνω μια μεγάλη ανάσα, να έτσι και θα ρουφάμε το αλάτι και θα το αφήνουμε στη μεγάλη χαράδρα που είναι εκεί που το νερό είναι μαύρο και δεν το βλέπει ο ήλιος και θα το στοιβάξουμε εκεί.
Όλοι ενθουσιάτσηκαν με την ιδέα. Ηταν πραγματικά πολύ αποτελεσματική.
Ξεκινάμε είπε ο ιππόκαμπος.. Και εσείς οι υπόλοιποι για να βοηθήσετε τις μέδουσες κολυμπάτε με όποιο τρόπο μπορείτε.
Δεν πέρασαν δύο λεπτά και όλοι μαζί έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο. Οι μέδουσες φούσκωναν και ξεφούσκωναν. Τα δελφίνια χτυπάγαν τις ουρές τους για να κινούνται οι μέδουσες πιο γρήγορα. Τα χρυσόψαρα στριφογυράγανε για να αντανακλάται ο ήλιος πάνω τους και να βλέπουν οι μέδουσες. Ο κόκκινος τόνος και το πράσινο λιθρίνι κάνανε τα φανάρια για να ρυθμίζουν την κυκλοφορία και να μην γίνεται μποτιλιάρισμα. Η επιχείρηση τελείωσε και το αλάτι μαζεύτηκε βουνό στη χαράδρα. Όσο για τα χταπόδια, για να επανορθώσουν και να τιμήσουν τις μέδουσες έφτιαξαν με το αλάτι μία πανέμορφη μέδουσα γλυπτό.
Για αυτό να έχετε στο νού σας κάθε φορά που βουτάτε με τη μάσκα σας στο βυθό μήπως κάπου πάρει το μάτι σας τη μοναδική μέδουσα άγαλμα που υπάρχει στο βυθό της Μεσογείου! Καλές βουτιές!
